Rzadko czytam opinie przed zakupem książki. Tym razem jednak stało się inaczej - i wcale się z nimi nie zgadzam! Że lekka, zabawna i dowcipna - tak pisali. A moim zdaniem? Lekka tak. Ale komedią bym tego nie nazwała. Dla mnie to taki trochę... dramat. Brigitta to kobieta, która - jak jej się wydaje - odnalazła miłość, tylko czeka aż ta miłość będzie w pełni dla niej. To znaczy? Luca jest już czyimś mężem. Jednak twierdzi, że odwzajemnia to nowe uczucie. Gdzie tu jest komedia? Owszem, autorka pisze lekko, ironicznie - co czasem wywołuje, moim zdaniem gorzki - śmiech.
Dobrze, że ma przyjaciółki - dzięki nim, nawet jeśli ślepo wierzy w "swojego" mężczyznę i nie chce słuchać ich rad - to trzymają ją blisko ziemi. Jedna z nich również odmieni jej życie w prawdziwą romantyczną historię...
Mimo, że komentarze mnie zmyliły i spodziewałam się typowej komedii a dostałam przyjemny dramat (wiem, że to dziwne połączenie) to dobrze mi się czytało tę książkę.
Być może podeszłam do książki nieobiektywnie - a to przez sympatię do Kuby Błaszczykowskiego. Z resztą - gdyby nie to, nie kupiłabym tej książki. Całość stanowi wywiad między Autorami przeplatany komentarzami Małgorzaty Domagalik oraz (w znaczącej ilości) opisami Kuby przez Jego bliskich oraz ludzi, którzy mieli (mają) znaczący udział w Jego życiu.
Oczywistym jest, że nie można oceniać treści - to w końcu biografia - ale mogę wyrazić opinię o Kubie, bo w końcu po przeczytaniu książki mogę powiedzieć, że trochę Go poznałam. I o ile moja sympatia do Niego przed książką była bardziej powierzchowna, o tyle teraz mogę potwierdzić, że polubiłam tego piłkarza. Podoba mi się Jego "surowość", twarde podejście do rzeczywistości - co niewątpliwie jest spowodowane tragedią, jakiej doznał w życiu - dowcip oraz inteligencja, którą wyczuwa się, czytając Jego wypowiedzi.
Czytając, zaznaczyłam dwa fragmenty, które teraz przytoczę. Pierwszy to odpowiedź Kuby na pytanie, czy siebie lubi: "Nigdy się nad tym nie zastanawiałem. Wstaję rano, patrzę w lustro, puszczam oko. Jest akceptacja i wchodzę do gry".
A drugi, który jednocześnie właściwie zakończy tę recenzję to opinia Małgorzaty Domagalik na temat Kuby, pod którą też mogłabym się podpisać: "Jesteś gigantem, Kubo Błaszczykowski".
Już wiem jak zaczęła się historia Grace i Jack'a. I o ile druga część mi się spodobała, o tyle pierwsza mnie nie urzekła. Cała ta seria jest trochę... o niczym. Ale lato ma swoje prawa więc można oddać się takiej lekkiej lekturze!
Historia jest dokładnie taka sama co w kolejnej części, którą już Wam opisałam więc nie będę się powtarzać. Nie ma tu żadnej intrygi czy faktów, które byłyby istotne do poznania.
Nie zagłębiając się dłużej - czytając pierwszą część mam wrażenie, że czytam nowoczesny harlequin, docierając do drugiej - czytam lekki, dowcipny romans. Jeśli poszukujecie czegoś, co ma pozwolić się odprężyć i odstresować to polecam.
